Μικρή πραγματεία περί του πέρδεσθαι

«Περί τοῦ πέρδεσθαι οὐ καταισχύνει, πάντων γὰρ περδομένων»

Το παρόν πόνημα πραγματεύεται την ουτοπική, ή μη, διάσταση ορισμένων παροιμιωδών ελληνικών φράσεων.

Έχει αναρωτηθεί άραγε κανείς, αν είναι εφικτό να αποδειχθεί με επιστημονικό τρόπο, η ορθότητα φράσεων, όπως: «κλάσε μας τ’ αρχίδια», «ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια», «έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος»; Βεβαίως, και δεν έχει! Δυστυχώς, οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων, τον 21^ο αιώνα, δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιου είδους προβληματισμούς. Κι όμως υπάρχει τρόπος. Με την παρούσα πραγματεία επιχειρείται η απόδειξη, ή μη, της ορθότητας ορισμένων παρόμοιων ελληνικών φράσεων.

Η πορδή, ή κλανιά, είναι μία παρεξηγημένη σωματική ανάγκη. Αναφέρεται περιπαικτικά ως «ρέψιμο του κώλου», ή «γέλιο της κωλοτρυπίδας», ενώ επισήμως, ως πορδή ορίζεται «η επίπονος και η επίμονος προσπάθεια του κώλου να μιλήσει» ⁽¹⁾.

Αισιοδοξία

Κ. Καρυωτάκης, Αισιοδοξία

Από την ποιητική συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες", 1928

what they did yesterday afternoon

by Warsan Sire


they set my aunts house on fire
i cried the way women on tv do
folding at the middle
like a five pound note.
i called the boy who used to love me
tried to ‘okay’ my voice
i said hello
he said warsan, what’s wrong, what’s happened?
 
i’ve been praying,
and these are what my prayers look like; 
dear god 
i come from two countries 
one is thirsty 
the other is on fire 
both need water.
 
later that night
i held an atlas in my lap
ran my fingers across the whole world
and whispered where does it hurt?
 
it answered  
everywhere 
everywhere 
everywhere.

 Νίκος Εγγονόπουλος, Ο Άτλας, 1981